vn.

to harangue, to speak in public, to declaim.

չ. ն.

Յատենի խօսել, ճառել.

Մեզ զծնունդ տէրունական ատենաբանեաց աւետարանիչն։ Ատենաբանել զյաղագս Մկրտչին բան դադարեցուցի. (Ճ. ՟Գ.։)

Որպէս սուրբն ոնեսիմոս ի վկայութեան իւր հանդէս զսոյն ի նախատինս կռապաշտութեան ատենաբանեաց. (Լմբ. իմաստ.։)

Առաջի բազմութեան, եւ ի տան Տեարն ատենաբանէր. (Մխ. երեմ.։)

Եւ Պօղոս ատենաբանէր, ձեր բանս այս փրկութեան առաքեցաւ։ Ի դատելն պօղոսի, եւ յատենաբանելն. (Լմբ. առակ. եւ Լմբ. յանառակն։)

Դարձեալ պետրոս՝ որպէս ի սկզբանն՝ ատենաբանէ. (Ոսկ. գծ.։)