Առանձնանամ, ացայ

չ.

χωρίζομαι. separor. Առանձինն լինել. մեկուսանալ. զատանիլ. կամ Որոշիլ՝ որպէս բաժանիլ. մէկդի քաշուիլ, զատուիլ.

Ի լառն բարձու առանձնանալ. (Յհ. իմ. եկեղ.։)

Կրօնաւորութիւն է առանձնանալ յաշխարհէ. (Սարգ. յկ. ՟Ե։)

Առանձնանալ ի հասարակաց ամբոխէն. (Լմբ. պտրգ.։)

Ինքն միայն առանձնացեալ. (Ագաթ.։)

Յամուսնացն հաղորդութենէ յոլով ժամանակս առանձնանալն։ Զառանձնացելոցն ի միմեանց. (Պիտ.։)

Առանձնացան հաւատացեալքն յանհաւատիցն. (Լմբ. սղ.։)

Կային առանձնացաւ որդւովք իւրովք յաստուծոյ եւ ի զաւակաց ադամայ. (Միխ. աս.։)

διαφέρω. differo. Որոշիլ. որպէս զատանիլ. տարբերիլ.

Ի՞ւ առանձնանայ կէտ ի ստորակիտէ. ամանակաւն. (Թր. քեր.։)

Առանձնանայ էգն ձայնիւ ինչ յարուէն. (Հին քեր. դաւթ.։)

Մինն՝ միաւորական անուամբն առանձնացեալ է. (Արիստակ. նաւակատ.։)

Առանձնացեալ կանոն մկրտութեանն քրիստոսի (այսինքն մասնաւոր) (Կամրջ.։)

ἁλλοτριόομαι. alienor. Օտարանալ. անմասն գտանիլ.

Առանձնացեալ ի բարձրաբերձացն աճեցմանէ։ Առանձնաեալ ի բարւոյն՝ զմինն եւեթ մշտնջենաւորեալ ունի անապակ չարութիւն. (Պիտ.։)

ὐφίσταμαι. substo, subsisto. Առանձնաւորիլ յատուկ ենթակայութեամբ.

Որպէս ի մարդկանէ պօղոս յատկացեալ՝ դէմ առկոչի. իսկ յանմարմնոցն գաբրիէլ առանձնացեալ՝ դէմ անուանի. (Յհ. իմ. երեւ.։)