s.

astonishment, surprise, amazement, stupor;
dulness, heaviness, stupidity;
lethargy;
յ— կործանել, to be hebetate;
cf. Ապշեցուցանեմ;
յ— կործանիլ, ընկղմիլ, cf. Ապշիմ.

s.

ἕκστασις, θάμβος. exstasis, alienatio mentis, stupor, horror. Ապուշն լինել. բարձումն ուշոյ. թմբրութիւն. ցնորումն. հիացումն. արհաւիրք. անզգայութիւն. ահ եւ երկիւղ. պակուցումն.

Հարցէ զքեզ տէր ապշութեամբ մտաց. (Օր. ՟Ի՟Ը. 28։)

Ապշութիւն ի ճանապարհին։ Ապշութիւն ունի զսիրտս ձեր. (Ժող. ՟Ժ՟Բ. 5։ Մրկ. ՟Ը. 17։)

Ապշութիւն եւ անխոհեմութիւն (կոչէին) զհեզութիւն. (Նիւս. թէոդոր.։)

Յահագին ապշութենէ թմրութեանն սակաւիկ մի ոգի առեալ։ Ի մեծ տրտմութիւն ապշութիւն ընկղմեալ։ Մոլորութեան ապշութիւն, եւ այլն. (Փարպ.։)

Վհատիմ տարակուսեալ ապշութեամբ։ Անյոյս ապշութիւն. եւ այլն. (Նար.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif ապշութիւն ապշութիւնք
accusatif ապշութիւն ապշութիւնս
génitif ապշութեան ապշութեանց
locatif ապշութեան ապշութիւնս
datif ապշութեան ապշութեանց
ablatif ապշութենէ ապշութեանց
instrumental ապշութեամբ ապշութեամբք