s.

nomination.

ԱՆՈՒԱՆՈՒԹԻՒՆ ԱՆՈՒԱՆՈՒՄՆ. ὁνομασία, ὁνόμασμα. nominatio, nuncupatio. Անուանելն, իլն. անուանակոչութիւն.

Իմաստասիրութիւն ունի յանուանութենէ, այսինքն ի ստուգաբանութենէ զսահմանն. (Սահմ. ՟Է. (այլ ձ. յանունութենէ, յանուանադրութենէ։))

Չարիքն ի դիպացն առնուն զանուանումն։ Ուստի եւ զանուանումն արուեստին առնու. (Եզնիկ.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif անուանումն անուանմունք
accusatif անուանումն անուանմունս
génitif անուանման անուանմանց
locatif անուանման անուանմունս
datif անուանման անուանմանց
ablatif անուանմանէ անուանմանց
instrumental անուանմամբ անուանմամբք