cf. Անթաքուն.
ԱՆԹԱՔՈՒՍՏ կամ ԱՆԹԱԳՈՒՍՏ Նոյն ընդ անթաքուն, եւ անթաքչելի. որ չկարէ թաքչել կամ փախչել.
Զի անթաքուստ լիցին ի վրէժխնդրութենէ անտի. (Ագաթ.։)
Գործք իւրաքանչիւր անթաքուստ առաջի նորա. (Արշ.։)
Անթաքուստ ստուերաւ (այս ինքն յերեսաց ստուերի) ամենեքեան պայծառացեալ լինէին վայրք։ Անթաքուստ յուզմամբ ելեալ ի վեր՝ փախչէին. (Պիտ.։)