Ագոնարար, ի, աց

s.

ἁγονιζόμενος, certans in agone Որ առնէ զագոն, այս ինքն որ հանդիսանայ ի մրցմունս. ախոյեան. նահատակ. փէհլիւվան, կիւրէշճի.

Առ այսու ժամանակօք ագոնարարացն տրագոս տուաւ, որ է գօշ. (Եւս. քր. ՟Շ՟Բ։)