to sneeze;
to cry, to bellow;
to neigh.
ՓՌՆԳԱՄ ՓՌՆՉԵՄ. πταίρω sternuo, sternuto. կամ πταρμός sternutatio, sternutamentum κραύγω, κραυγή clamo, clamor φρυάσσω, φρυάττομαι fremo, insolesco, effero me, insanio συμφοραίνω condoleo, deploro. գրի եւ ՓՌՆԿԱՄ, ՓՌՆՔԱՄ, ՓՌԸՆՔԱՄ, ՓՌՆՉԱՄ. Ընդ ռընգունս կամ ընդ ունչս հնչել՝ ցնցմամբ գլխոյ, եւ ցնդմամբ շոգեաց եւ ոգեաց իջելոց յուղղոյ. փռընգտալ ... լծ. եւ վրընջել. վասն որոյ լայնաբար՝ է խխնջելն ձիոց. եւ Ոժգին մռնչել՝ խրոխտալ՝ յոխորտալ. ունչս առնել. մրմնջել. խոշոր հազալ, հեծհեծել. ճշել. աւաղել.
Փռնչելն՝ առողջութեան նշանակ է, եւ ուղղոյն սրբարար. (Վանակ. յոբ.։)
Ի փռնչելոյ նորա փայլատակունք հատանին։ Վա՛շ վաշ կարդայ՝ վազս առնլով եւ փռնչելով։ Փռնկայցեն այր ընդ ընկերի (կարեկցութեամբ) եւ զայրասցին. (Յոբ ՟Խ՟Ա. 9։ ՟Լ՟Թ. 25։ Ես. ՟Ժ՟Գ. 8։)
Իբրեւ զձիք իդամոլք եղեն, իւրաքանչիւր ոք փռնչալով՝ ի կին ընկերի իւրոյ վրնջէ. (Լմբ. սղ.։)
Երիվարն վազս առեալ փռնագալով. (Յհ. կթ.։)
Փռնգայր իբրեւ զձի խստերախ։ Ի փռնքալոյ նորա կայծակունք հատանէին։ Ոտնատրոփ փռնկալոյն։ Մեծամեծս փքայր փըռնքտալով. (Արծր. ՟Գ. ստէպ։)
Փքանալ փռնգալով առ նմանսն։ Որ բարձրավիզն իցէ եւ փռնգայցէ, սոնքանայ եւ փքնու. (Փիլ. ՟ժ. բան. եւ Փիլ. լին.։)
Երկուց աստուծոց յողդողաց փռընկացեալ. (Պտմ. աղեքս.։)
Փռնչելով հպարտացեալ արհամարհէին, եւ անցանէին։ Փռնչեն ի ժողովս իւրեանց ի վերնյ տեառն եւ ի վերայ քրիստոսի նորա. (Եւս. պտմ. ՟Դ. 6։ Կոչ. ՟Է։)
Զհիմամբ հաստատեալս քամահեն փռընկալով. (Սարկ. հանգ.։)