adj. adv.

Առաւել կամ յոյժ ցուրտ. ցրտագին.

Կավկիտոսն (գետ) ցրտագոյն է։ Հիւանդութիւնքն՝ որ ի ջերմից կերակրոցն, կամ ի ցրտագունից. (Նոննոս.։ Շ. թղթ.։)

Օդ հիւսիսոյ թէ շնչիցէ ցրտագոյն, սարսռուլ. (Փիլ. նխ. ՟բ.։)

Եւ իբր Գաղջ, կամ Կարի անհամ, անշնորհ, հում, անալի.

Են ոմանք՝ որք ցրտագոյն են քան զդոսա, եւ ոչ ամաչեն ի վերայ ասացելոցս։ ԲԱնք նոցա յոյժ ցրտագոյն. (Ոսկ. յհ. ՟Բ. 12։)