festive, festival;
holy, solemn, public;
— օր, feast-day, holiday;
— գիրք, cf. Տօնացոյց.
ἐόρτιος, ἐορταστικός, ἁστεῖος solemnis, festivus. Սեպհական տօնի. տօնախմբական. հանդիսական. խրախական.
Երրեակն է կատարելագոյն տօնականաց պատարագացն. (Փիլ. լին.։)
Ի տօնական աւուրսն. (Ագաթ.։ եւ Ոսկ.։)
Ըստ տօնական կարգին։ Տօնական ուրախութեամբ։ Տօնական ձայնիւ։ Զերգս տօնականս։ Տօնական ընծայս։ Ի հինգերորդ տօնականէն։ Ի տօնականաց թղթոց. (Եղիշ.։ Կորիւն.։ Պիտ.։ Լմբ.։ Կանոն.։)
Ապա պայծառանայր տօն (ընդ դարձ անառակին), եւ սիրով ընդ միմեանս հայէին եղբարքն, եւ հայրն յաւելոյր զտօնականսն յաղագս որդւոյ առ միմեանս խանդաղատանացն. (Մեկն. ղկ.։)
Երանելին պրոկղ ասէ ի տօնականին (ճառի). (Պիտառ.։)
ՏՕՆԱԿԱՆ ԳԻՐՔ. cf. ՏՕՆԱՄԱԿ. եւ ՏՕՆԱՆԱՄԱԿ. եւ ՏՕՆԱՑՈՅՑ.
Սողոմոն մաքենոցի հայրն արար զտօնականն. (Ոսկիփոր.) (որ կա՛մ է տօնացոյց հին, եւ կամ ճառական մատեան յաղագս տօնից)։ Ետու աւետարան, եւ տօնական։ Ի տօնական գրոց, ի գաւազանգրոց, ի հարանց վարուց, ի մարտիրողոք գրոց. Յիշատ.։ Որպէս եւ ի նշանակել մեր յընթացս գործոյս՝ Տօնակ. իբրու տօնական, իմա՛ զմատեանս՝ յորս աւանդին ճառօրէն Պատճառք տօնից սրբոց եւ տէրունականաց։ Յայս ամենայն նշանակութիւնս հայի ասելն.
Տէր զաքարիայն ի յաթոռ հայրապետութեան իւրոյ ի կղզիս աղթամար ... ետ գծագրել յիշատակ հոգւոյ գիրք՝ որ կոչի Տօնական. վասն զի կայ ի նմա տօնք տէրունկանք, առաքլոց սրբոց, եւ մարգարէից, հայրապետաց եւ վարդապետաց, զօրավարաց եւ կուսանաց. (Յիշատ. արծր. յետ թուականի հյ. ՟Լ՟Ծ՟Բ։)