adj.

living, lodging or dwelling in the same house, cohabiting;
neighbouring;
— լինել, to live in the same house, to cohabit.

adj.

σύνοικος eadem domo habitans, contubernalis, domesticus, conjux. Բնակեալն ի նմին տան. բնակակից. յարկակից. ընտանի. կենակից. լծակից.

Տնակից եւ խորանակից եւ համաբնակ։ Իբր տնակից իմն առաքեալ լինին (մեղուք). (Փիլ. ել. եւ Փիլ. լիւս.։)

Բժշկաց մանկունքն, եւ տնակիցքն նոցա սպասաւորքն. (Ածաբ. աղք.։)

Զանյարկն տնակից մեզ առնես. (Նանայ.։)

Տհղայոց բարւոք սննդակից է աղօթք, արանց գործակից, կանանց տնակից. (Խոսր.։)

Մի՛ թողացուսցես լինել տնակից ինձ բելիարայ. (Նար. ՟Կ՟Զ։)

Տնակից առնուլ զանտունն, մխիթարել ի վշտաց զնեղետլն. (Գէ. ես.։)

Որկորստութիւնն բնաբար եւ կարեկցապէս իբր տընակից՝ հարկաւորացն արտաքոյ շարժեսցի. (Սկեւռ. աղ.։)

Յոյս է՝ որ զխնդութիւն տնակից հոգւոյ առաքինւոյն պատաստէ. (Բրս. գոհ.։)

ՏՆԱԿԻՑ. Բնակեալն յորմնակից տան. դրակից. պատկից. դրացի.

Զտունս տնակից աղքատացն եւ զսահմանս անդաստանաց նոցա յափշտակէին մեծատունքն. (Լաստ. ՟Ծ՟Բ։)