vn.

to be borne about, to be shaken, agitated;
to differ, to be unlike.

ձ.

περιστρέφομαι circumferor. Տարուբերիլ. այսր անդր տատանիլ. շրջիլ. ծփիլ. եւ Տարակուսիլ. վարանիլ.

Տարաբերեալ միաձունք վանաց ի վանս։ Անժուժկալ կրօնաւոր խռիւ եւ անապատի, որ ի հողմոց անդադար տարաբերի։ Իբրեւ զխռիւ ինչ ի հողմոյ տարաբերեալք դանդաչեն. (Նեղոս.։ Կիր. ՟ը. խհ.։ Յհ. կթ.։)

Ի խորս մեղաց ծովու տարաբերեալ ծփիմ. (Շար.։)

Բուռն հարի զանհաստատ հողմոյ, որովք միշտ տատանեալ՝ այսր անդր տարաբերիմ։ Ըստ մարմխի ձեւոյ ոստոստեալ՝ այսր անդր տարաբերել. (Նար. ՟Ե. ՟Կ՟Թ։)

Զխորս աստուածային բանին դիտելով՝ տարաբերիմք զարհուրանօք։ Այլեմ նման բեկեալ նաւին՝ տարաբերեալ միջածովին. (Շ. մտթ.։ Յիսուս որդի.։)

Յանձն իւր տարաբերէր, թէ ոյ՛ թափեցից զթոյնս։ Յայսմ տարակուսի տարաբերեալ կայր։ Մինչդեռ յայսմ խորհրդեան էր, եւ տարաբերեալ լինէր մտօք. (Եղիշ. ՟Ա։ Ճ. ՟Ա.։ Բրսղ. մրկ.։)

ՏԱՐԱԲԵՐԻԼ. որպէս Տարբերիլ. որոշիլ. զանազանիլ.

Ուստի ամենայն մարմինն յօդիւք եւ խաղալեօք տարաբերեալ եւ խառնեալ՝ աճէ զաճումն աստուածոյ. (Կողոս. ՟Բ. 19. (այլք իմանան՝ մատակարարիլ, անտեսիլ)։)

Այսու կենօք տարաբերեալ եմք ի միմեանց զանազան կենօք. (Շ. բարձր.։)