hy    |   fr

Տածիչ

cf. Տածող.

adj.

Որ տածէ. տածող. խնամող. հոգաբարձու.

Գոյիցըս տածիչ ... սուրբ հոգիդ։ (Տաղ.։)

Այրեաց եւ որբոց տածիչ էր. (Վրք. ոսկ.։)

Կարասցես հասանել ակնածուին եւ տածչին ամենեցուն. (Փիլ. իմաստն.։)

Պեղոփս լեալ տածիչ ողոմպիադացն. (Եւս. քր. ՟Ա։)