s.

deterioration, alteration, marring, debasement, corruption, decay, degeneracy, depravity;
meanness, vileness, cowardice;
defeat, rout;
insult, affront.

s.

ἑλάσσωμα diminutio, damnum ἤττημα defectus, delictum. Յոռութիւն. անպիտանութիւն. տկարութիւն. կորանք. անարգութիւն. յետնութիւն. վատութիւն, չարութիւն. պակասութիւն.

Եւ արդ ամենեւին իսկ վատթարութիւն է ի ձեզ։ Վասն իւրոյ վատթարութեան. (՟Ա. Կոր. ՟Զ. 7։ ՟Բ. Մակ. ՟Ժ՟Ա. 13։)

Եւ զի զվատթարութիւն նորա յայտ առնիցէ, ասէ, զհզօրն կապիցէ։ Լսելով զառաքինեացն զքաջութիւն, եւ զյետս կացելոցն զվատթարութիւն. (Եզնիկ.։ Եղիշ. ՟Ա։)

Որում ոչ կարացեալ այնպիսի վատթարութեան եւ պարսաւանաց տանել. (Խոր. ՟Գ. 25։)

Ատտիկեցիս ըստ վատթարութեան, այլ ոչ ըստ բարեբաստութեան։ Փոխադրեաց զնա ի վատթարութենէ անտի ի լաւագոյնսն. (Նար. կե։ Իգն.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif վատթարութիւն վատթարութիւնք
accusatif վատթարութիւն վատթարութիւնս
génitif վատթարութեան վատթարութեանց
locatif վատթարութեան վատթարութիւնս
datif վատթարութեան վատթարութեանց
ablatif վատթարութենէ վատթարութեանց
instrumental վատթարութեամբ վատթարութեամբք