Պտոյտ, տուտի, տուտից

s.

ՊՏՈՅՏ ՊՏՈՅՏՔ. δίνη, θίν, κλύδων, καταιγίς, εὕριπος, ἵλιγξ vortex, gurges, procella. Յորձանք. շրջանք. գրդանք. կիրտափ. (իրօք կամ նմանութեամբ).

Զպտոյտ գետոց պատառեաց. (Յոբ. ՟Ի՟Ը. 10։)

Երկան զուլանէ հրամայէ կապել, եւ ընկենուլ ի պտոյտ մի գետոյն. (Խոր. ՟Բ. 45։)

Մի ընկլցեն զիս պտոյտք ջուրց։ Ի կարմիր ծովուն ճանապարհ անխափան, եւ դաշտ ծաղկաբեր ի պտուտից բռնութեանն. (Սղ. ՟Կ՟Ը. 16։ Իմ. ՟Ծ՟Բ. 7։)

Եղեւ թնդիւն ի ծովուն՝ պտոյտ առեալ ի ծովուն. (Ճ. ՟Ա.։)

Ընդէ՞ր ի պտոյտս արկանիցեմք զանձինս, ի մրրիկս եւ ի նաւակոծութիւնս. (Ոսկ. փիլիպ.։)

Զհաւատոցն առագաստն պարզ եւ անխոնարհելի ունիլ ի մեջ հերձուածողական պտույտից. (Լծ. կոչ.։)

Յանդնդային պտուտից չարամեռ եւ խաւարային գործոց. (Ճ. ՟Բ.։)

Յորքանեաց չարաչար հայհոյութեանց պտոյտս ընկղմիս. (Յհ. իմ. երեւ.։)