ἁρχικός principalis. Սեպհականն պետի կամ պետութեան իշխանական. գլխաւոր. վեհ.
Ի խորանս պետականս վերամբարձ ճոխանային. (Յհ. կթ.։)
Զթագաւորն մեր՝ հանդերձ պետական նահանգօք հնազանդեցելովք. (Նար. գանձ խչ.։)
Զմի ի նոցանէն կացուցանեն պետական եւ պարառաջ։ Նաեւ յիսունքն կրկնակի (առ եղիայիւ)՝ Կիզանին հանդերձ պետականաւն դասու։ Այսպիսի իսկ պարտ է պետականին քահանայական պարուն (այսինքն եպիսկոպոսի) լինել։ Զօտարսն ի ծառայութիւն վաճառելայ՝ պետականին հասուցանէ բախտի. (Մագ. ՟Ի՟Ը. ՟Լ՟Ա. ՟Խ՟Ը. ՟Ձ՟Ա։)
Կամ տիրապետական. ինքնիշխանական. միահեծան.
Օգոստոս յիսներորդի ամի իւոյ պետական իշխանութեան սպանանէ զկղեոպատրա. (Զքր. կթ.։)
ՊԵՏԱԿԱՆ. Տիրական, աստուածային, ամենիշխան.
Րամից բոլորից տիրապէս աստուած պետական. (Շար.։) (Այլ է եւ բարդութիւն Աստուածապետական)։
Ընդ հօր, եւ պետական սուրբ հոգւոյն։ Երեքանձնեան՝ պետական երրորդութիւնն. (Զքր. կթ.։)
ՊԵՏԱԿԱՆ. գ. Պետ. իշխան. տէր.
Զառնն թագաւորի՝ զմիահեծան պետականի՝ զօր ծննդեանն յօրինել. (Զքր. կթ.։)
Ի բաց կացեալ ի հնազանդութենէ իւրոյ պետականին. (Արծր. ՟Դ. 11։)