s.

ՈՂՆԱՅԱՐ ՈՂՆԱՇԱՐ. ῤάχις spina dorsi որ եւ ՈՂՆ ասի. Յարակցութիւն եւ շարք ողին, այսինքն երկայնութիւն նորա ի ծոծրակէ զգաւակ, հանդերձ աղխաղխիւք. նմանութեամբ՝ Ողնափայտ յարակաց. հեծանաձգութիւն միջին.

Ռաքլիիս, ողնայար. (Գաղիան.։)

Բայց միայն ողնայարն գագոնայ մնացեալ էր. (՟Ա. Թագ. ՟Ի. 5։)

Ոսկերքն հաստումն ամենայն մարմնոյն են, եւ մանաւանդ ողնայարն. (Նիւս. բն.։)

Որ ի գլխոյն ըստ պարանոցին եւ ողնաշարին ուղեղն է մածեալ. (Պղատ. տիմ.։)

Եղեւ ուղեղն, եւ քարշեցաւ մինչեւ ցողնաշարն. եւ եղեն ի գլխոյն ի պարանոցն, եւ ընդ ողնաշարն ամենայն ջիլք բուսեալք աստի եւ անտի. (Ոսկիփոր.։)

Յինքնաքարշմամբ զողնայարս (կամ զյողնայարս) տանց նոցա ... խարխարեալ փլուցին. (Եփր. եւ Եղիշ. դտ.։)