spit;
ի — հարկանել, cf. Շամփրեմ.
ՇԱՄՓՈՒՐ կամ ՇԱՓՈՒՐ. ὁβελός veru. Սայրասուր գաւազան երկաթի կամ փայտեայ, յոր անցուցանեն զշերտս խորովելի մսոյ. շիշ, քէպապ շիշի, սէֆֆուտ.
Հուր լուցեալ, եւ շամփուր երկաթի ի միս խորովեալ. (Խոր. ՟Գ. 37։)
Հրացոյց շամփուր երկաթի. (Մամիկ.։)
Հրացեալ շամփրով այրեցին եւ խորովեցին զմարմին նորա. (Ճ. ՟Բ.։)
Շամփրովք ծակոտեցին զթիկնամէջսն։ Խոցիչս, շամփուրս, ճանկս։ Երկաթի շամփուրս։ Շամփրովք այրեցին զկողսն։ Հրացեալ շափրօվք այրեցին զթաթս երկու ձեռացն. (Հ=Յ. ստէպ։)
Առ խոցուածոյ քոյդ կողքի, հրացեալ շամփրօքն երկաթի, նոցին կողիցըն խոցեալ, ընդ լսելիս թափանցեալ. (Տաղ.։)