s.

conjunction, connection;
interweaving, intertwining, wreathing;
copulation.

cf. ՇԱՂԱՇԱՐՈՒԹԻՒՆ.

Մետաքսահիւ կարմրայամար շաղաշարման. (Նար. խչ.։)

Խորութիւն անհաս խորհրդոյ հարսին եւ փեսային, որ յերդս երդոցն շաղաշարումն շաղկապութեան. (Անան. եկեղ։)

Շաղաշարումն՝ որում առփայր, լինի նմա զազարութիւն. (Լմբ. առակ.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif շաղաշարումն շաղաշարմունք
accusatif շաղաշարումն շաղաշարմունս
génitif շաղաշարման շաղաշարմանց
locatif շաղաշարման շաղաշարմունս
datif շաղաշարման շաղաշարմանց
ablatif շաղաշարմանէ շաղաշարմանց
instrumental շաղաշարմամբ շաղաշարմամբք