hy    |   fr

Նորընտիր

adj.

newly elected or chosen;
— աբբայ, a — Abbot-General;
— լինել, to enroll fresh troops, to recruit anew.

ՆՈՐԸՆՏԻՐ ԼԻՆԵԼ. Նոր զօրս ժողովեալ ընտրանաւ.

Տեսեալ՝ թէ ոչ են զօրք ժողովեալ, հրամայեաց նորընտիր լինել. (Ճ. ՟Բ.։)