ՅԱՐԱԿԱՅ. մ. ՅԱՐԱԿԱՅԱԲԱՐ. μονίμως perseveranter, constanter. Մշտնջենաւորապէս. հաստատութեամբ. անփոփոխելի կամ անյողդողդ կալով մնալով. միշտ. ստէպ. անդադար.
Առ կենօքն յարակայ մնան. յն. յարամնան. (Արիստ. որակ.։)
Մնասցես յարակայ ի սոյն համառօտագիծ մատենի. (Նար. յիշ. խչ.։)
Յարակայ զենեալ։ Յարակայ կապեալ ընդ բնութեանս. (Նար. ՟Խ՟Է. ՟Ձ՟Զ։)
Իսկ մեք հանցուք փառս ընդ նմա (կամ փառըս նըմա), հօր եւ հոգւոյն միշտ յարակայ. (Շ. խոստ.։)
Ոչ թողեր զնորա դառնութիւն թիւնիցն ի մեզ յարակայ. (Մաշտ.։)
Ոմանք յարակայ մոլին, զոր լուսնահարն կոչեն. (Կանոն.։)
Բոլորովիմբ բարին ... յինքենէ յարակայաբար զգերագոյ սերտութեանն ճառագայթ երեւեցուցանէ։ Յարակայաբար պատշաճմամբ նոյն խառնարանն եկաց. (Դիոն. ածայ. եւ Դիոն. թղթ.։)