beggar, mendicant, supplicator;
begged, borrowed;
— շրջել, to go begging, to mump;
cf. Մուրանամ.
ՄՈՒՐԱՑԻԿ որ եւ ՄՈՒՐԻԿ, ՄՈՒՐԱԿԱՆ. Մուրօղ. դրանկ աղքատ. մուրացկան.
Մուրացիկ էր։ Կոյր՝ նստէր մուրացիկ. (Յհ. ՟Թ. 8։ Մրկ. ՟Ժ. 46։ Ղկ. ՟Ժ՟Ը. 36։)
Ոչ էր տեսանել մուրացիկ ի ժամանակին. (Սոկր. ՟Է. 22։)
Զարտաքին եկեալսն մուրացիկս. (Բրս. հց. ՟Ճ՟Ժ՟Թ։)
Իբր մ. Մուրողաբար. մուրողութեամբ.
Մուրացիկ շրջեսցին, կամ շրջէր. (Յոբ. ՟Ի՟Է. 14։ Յհ. կթ.։)
Մուրացիկ շրջեսցին, կամ շրջէր. (Յոբ. ՟Ի՟Է. 14։ Յհ. կթ.։)
Քանզի մարդ արար զնոսա, եւ ոգի մուրացիկ ստեղծ զնոսա. (Իմ. ՟Ժ՟Ե. 16։)
Ոչ կարօտանային մուրացիկ իմն առնլոյ յայլոց ազգաց. (Յհ. կթ.։)