adj. adv.

καθαρώτερος purior. Առաւել կամ յոյժ մաքուր. անարատութեամբ. արդար.

Մաքրագոյն եւ անմահագոյն բնութեան հասին (երկնայինքն)։ Զգայութիւնք՝ մաքրագոյնք եւ լուսաւորագոյնք. (Փիլ. ՟ժ. բան.։ եւ Փիլ. քհ. ՟Զ։ Հուպ ի մաքրագոյնս էիցն. Պիտ.։)

Հոգեւոր եւ բանաւոր պատարագացն կարգք, զոր սուրբքն մատուցանէին սրտի մտօք միայնոյ մաքրագունին. (Ղեւոնդ.։)

Աստուածային յարութեամբն վերածեաց զհոգիս, որք յուսոյ նորա մնային մաքրագունիցն ոգիք. (Կիւրղ. ղկ.։)

Մաքրագունիցն գովեստ՝ աղտեղացելոցն նախատինք լինին. (Նիւս. ի սքանչ.։)

Դաշինս առ աստուած՝ երկրորդի կենացս, եւ վարուց մաքրագունից իմանալի է զմկրտութեան զօրութիւն. (Ածաբ. մկրտ.։)

Խորհրդով մաքրագունիւ արդարապէս արիացեալ. (Շար.։)