Հզօրիչ

adj.

Զօրացուցիչ. զօրավիգն. ըստ յն. զօրութիւն, ամրութիւն. κραταίωμα, κραταίωσις, ἁντιστηρυγμα robur, firmitas, fulcimentus

Հզօրիչ իմ։ Հզօրիչ գլխոյ իմոյ. (Սղ. ՟Ժ՟Ե. ՟Լ. ՟Խ՟Բ. ՟Ժ՟Թ։)