cf. Հեստիմ.
ἁπειθέω non pareo, nolo credere, inobediens sum ἁφίσταμαι deficio. (լծ. օցտել) Ի բաց սատնուլ. խիստ եւ անսաստ լինել. վեստ բարուք ստամբակիլ. խեռութեամբ անլսօղ եւ անհաւան գտանիլ. անհանազանդել. խեռիլ. ապստամբել. (լծ. թ. ասը օլմագ ). մտիկ չընել, թօթվել, գլուխ քաշել.
Ոչ լսել, այլ հեստել հրամանաց։ Հետեւել բանին տեառն, կամ տեառն, կամ բերանոյ տեառն։ Հեստեալ կային ի տեառնակողմանն։ Դարձաք յետս յաստուծոյ, եւ հեստեցաք։ Զհեստեալ յամառութիւնն շիջուցանել.եւ այլն։
Ընդէ՞ր դժկամակ լինիցիք ընդ ձեր բարութիւնս, եւ հեստել առ ձեր փրկութիւնս. (Ոսկ. մ. ՟Բ. 16։)
Որ այնքան հեստէք բանից եւ նշանաց իմոց. (Նանայ.։)
Հեստեցին ի խրատէն. (Լմբ. սղ.։)
Հեստէին (կամ հեստ էին) ասէ սահակայ եւ հռեբեկայ կանայքն եսաւայ. իսկ ասորին չասէ՝ թէ հեստէին, այլ թէ չէին հաճոյ. (Կիւրղ. ծն.։)