absence;
distance.
ՀԵՌԱԿԱՅՈՒԹԻՒՆ ՀԵՌԱԿԱՑՈՒԹԻՒՆ ՀԵՌԱԿՑՈՒԹԻՒՆ. διάστημα distantia. Հեռաւորութիւն, եւ միջոց. տարակացութիւն. անջրպետ.
Թէեւ միոյ հեռակայութան ընդմիջելով։ Յառաջ քան զբազում հեռակացութիւն. (Կիւրղ. գանձ.։ Ոսկ. յհ. ՟Բ. 29։)
Մէջ լսի, որ միաչափ հեռակացութիւն (կամ հեռակցութիւն) ունի ի ծայրից եւ յեզերաց. (Խոր. աշխարհ.։)
Զամենայն հեռակցութեամբ զանց արարեալ, եւ յամենայն անարգելաբար մտեալ. (Դիոն. ածայ.։)
Singulier | Pluriel | |
---|---|---|
nominatif | հեռակայութիւն | հեռակայութիւնք |
accusatif | հեռակայութիւն | հեռակայութիւնս |
génitif | հեռակայութեան | հեռակայութեանց |
locatif | հեռակայութեան | հեռակայութիւնս |
datif | հեռակայութեան | հեռակայութեանց |
ablatif | հեռակայութենէ | հեռակայութեանց |
instrumental | հեռակայութեամբ | հեռակայութեամբք |