to grow thin, to languish, to be consumed, to decay, to pine, to dwindle away.
ՀԱՇԵՄ ՀԱՇԻՄ. τήκω, ἑκτήκω, -ομαι tabefacio, liquefacio, macero, -or . որ եւ ՄԱՇԵԼ, իլ. (լծ. թ. աշընտերմագ, աշընմագ ) Վատել. հիւծել. ծիւրել. հալել. հալիլ. ծախել. վատնել. տկարացուցանել. կորուսանել. յոգիս ապաստան լինել
Հաշեսցէ մաշեսցէ զհեթանոսս։ Հաշեաց եւ մաշեաց զամենայն՝ որ շուրջ էր զնովաւ։ Հաշեցան ամենեքեան։ Հաշեցան սիրտք նոցա։ Սիրտն հաշելով հաշիցի։ Հաշեսցին յանիրաւութիւնս իւրեանց։ Հաշեսջիք յանիրաւութիւնս ձեր.եւ այլն։
Հաշիցիք յանձինս ձեր. (Ղեւտ. ՟Ի՟Զ. 16։ (սխալ է գրել, հաշիցէք, կամ հաչիցէք։))
Ախտիւ որովայնի հաշեսցիս. (՟Բ. Մնաց. ՟Ի՟Ա. 15։)
Հաշել զանձինս սովով։ Հաշիլ ի ծարաւոյ. (Սարգ. ՟բ. պ. ՟Ա։ Փարպ.։)
Խստաշունչ օդոցն բռնութիւն հաշել զբնակիչսն զօրանայ. (Պիտ.։)
Ծունր կրկնեսցուք հաշելով զսիրտս ձեր։ Ի զղջումն եկեալ՝ հաշին խղճիւն, եւ մաշին. (Ոսկ. յհ. ՟Բ. 33։ Սարգ. ՟ա. յհ. ՟Ե։)
Հաշել եւ մաշել (նախանձու ի վերայ ընկերացն բարութեան). (Ոսկ. յհ. ՟Ա. 8։)