cf. ՀԱՆԴԱՐՏԱՊԷՍ, եւ ՀԱՆԴԱՐՏ. մ.
Հանդարտաբար գնալ. (Յհ. կթ.։)
Հանդարտաբար խօսել, կամ առնել զպատասխանին։ Հանդարտաբար զ՝ի վերայ դիմելն հատանէր. (Ոսկ. յհ.։)
Զղջով եւ հանդարտաբար պատիմք կալ. (Վրք. հց. ՟Բ։)
Եթէ այսպէս հանդարտաբար ճաշեալ էիր, ոչ այսպէս աղքատաբար ընթրէիր. (Ոսկիփոր.։)