adj.

comforting, restoring, refreshing, recreating, reviving;

s.

Therapeutae.

adj.

Որ առնէ ումեք հանգիստ կամ դիւրութիւն. հանգուցիչ. դիւրիչ.

Հանգստարար նաւահանգիստ է ճգնողաց ի խնամս սուրբ սիրոյն իւրոյ։ Հանգստարար հանգիստ։ Հեզութիւն՝ գիւտք հանգստարար յաւիտենից. (Յճխ. ՟Ա. ՟Գ. ՟Ժ՟Ա։)

Այն հանգիստ չէր հանգիստ. զի պատերազմօքն եւ զյեսու եւս (կամ զյիսուս) զհանգստարարն նոցա աշխատ առնէր. (Եփր. եբր.։)

Դառնալ առ հանգստարարն. (Նար. ՟Է։)

Զաւազանն ասէ հանգստարար ծանրաբեռնեալ մեղաւորաց. (Վրդն. սղ.։)

Կեանք հանգստարարք կոչին ստացուածք. (Փիլ. լին.։)

ՀԱՆԳՍՏԱՐԱՐՔ ՀԱՆԳՍՏԱՐԱՐՔ (ար՛՛) եւ ՀԱՆԳՍՏԱՐԱՐԻԹԱՅՔ (իգ՛՛). իբրեւ յն. թէրափէ՛ւդէ θεραπεύται . որ թարգմանի՝ Բուժիչք, եւ Պաշտօնեայք, կամ կամարարք.

Ասաց զնոցանէ, թէ կոչին հանգստարարք, եւ կանայք՝ որք էին ընդ նոսա, հանգստարարիթայք. (Եւս. պտմ. ՟Բ. 17։)

Յորմէ եւ բանն Գանձ. անդ. սխալագիր.

Յեգիպտոս տանի ըզհոյլս հեստի՝ հանգըստարիթի։