adj.

Որ վարէ զկայծակունս. որպէս դարբինն, եւ գործիք նորա. Զհեփեստոս ասեն կաղ յերկոցունց ոտիցն, եւ կայծակնավարս ունի ի ձեռնն աքցանս եւ կռանս, եւ նստեալ դարբնէ մարդկան. (Արծր. ՟Ա. 3։)