adj.

rather deaf, hard of hearing;
grating, insupportable.

adj.

βαρυήκοος cui hebetes sunt aures, surdaster. Ծանր ի լսել. յամրալուր. անկաճը ծանր. եւ խօսք չհասկըցօղ.

Ի ծանրալուր ականջս բազում անգամ զնոյն հնչեցուցանել բան. (Առ որս. ՟Ժ՟Դ։ Ասող. ՟Գ. 21։)

Ծանրալուր ունկանց փակելոց. (Լմբ. պտրգ.։)

Թանձրամիտ եւ ծանրալուր լինի առ ասացեալս։ Ծանրալուր լինի առ ասացեալս։ Ծանրալուր եղեալ՝ ոչ առնուն ի միտ. (Լմբ. սղ.։ Երզն. մտթ.։)

Ի ծանրալուր է աստուած ժողովրդեանս. (Լմբ. պտրգ.։)

Մերթ իբր Դժուարաւ լսելի, կամ տանելի. տաղտուկ.

Մի՛ զամենայն ծանրալուր եւ դժուարակիր բեռինս ի վերայ ամեհելոցն հոսեսցեն. (Մանդ. ՟Ը։) (կամ գուցէ՝ Ծանրանուր։)