speaking, that speaks.
Որպէս խօսօղ. λάλων loquens.
ոչ հաւատայի խօսելեացն առ իս. (՟Գ. Թագ. ՟Ժ. 7։)
Զգոյշ ըացէք, գուցէ հրաժարիցէք ի խօսելեաց աստի. (Ագաթ.։)
Վնասեսցին նոքոք, որք ունիցին զնոսա խօսելիս ի միջի. (Ի գիրս խոսր.։)
Այսպիսի հայհոյութիւնք անդրէն ի նոցին գլուխ խօսելեացն դարձցին. (Ոսկ. յհ. ՟Ա. 10։)