va.

to bite, to nibble.

ն.

δάκνω mordeo Ստէպ եւ չարաչար խածանել. (իրօք կամ նմանութեամբ). խածխծել.

Ապա եթէ զմիմեանս խածատիցէք եւ ուտիցէք. (Գաղ. ՟Է. 15։)

Զբազուկդ խածատես. (Մաշկ.։)

Զլեարդսըն հանեալ խածատէին. (Շ. եդես.։)

Ի մէջ շանց, որ կամին խածատել. (Լմբ. սղ.։)

Եթէ գազանացեալ խածատէ եւ ուտէ, դառնացեալ անարգէ, եւ հեգնէ. (Ոսկ. յհ. ՟Բ. 2։)

Եւ իբր՝ խոցոտել.

Բալում վիրաւորս ի նոցանէ խածատեալս, եւ ճարակ սրոյ տուեալ. (Յհ. կթ.։)