cf. Էութիւն.
Ճշմարիտ էութիւն անեղ, իսկութիւն Աստուածեղէն. Աստուածութիւն. Աստուած. որ էն։
Կենարար մարմնոյ անպարագիր էականութեան. (Շար.։)
Ճշմարիտ էականութիւն, օրհնաբանեալ գոյութիւն։ Քումդ էականութեան զօրութեան ընդ ոչ գոյսն համարեալ է. (Նար. ՟Գ. եւ ՟Ծ՟Է։)
Հաստիչ կազմիչ՝ էականութիւն. (Գանձ.։)
Ինքն է իմաստութիւն եւ զօրութիւն, անորակ անքանակ հանճար էիցս, էականութեամբ Հօր եկեալ յառաջ Երրեակն յանհասութենէ իսկական զօրութեամբն. (Համամ առակ.։)
Մերթ՝ Էակցութիւն, համագոյութիւն.
Զէականութիւնն՝ զոր ունի առ հայր՝ յայտնագոյնս ճառեաց. (Նանայ.։)
Մերթ եւս՝ Որ ինչ է գոյաւոր. էակ եղական. էք. առէք.
Ամենակալ ինքնիշխանութիւն բոլոր էականութեան. (Նար. ՟Ծ՟Է։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | էականութիւն | էականութիւնք |
| accusatif | էականութիւն | էականութիւնս |
| génitif | էականութեան | էականութեանց |
| locatif | էականութեան | էականութիւնս |
| datif | էականութեան | էականութեանց |
| ablatif | էականութենէ | էականութեանց |
| instrumental | էականութեամբ | էականութեամբք |