Գնածոյ, ից

adj.

ὡνητός emtus, emptitius Գնեալ. արծաթագին. գնծու, գնած.

Տեսանէի որպէս գնածոյ ծառայ զնա ի չարչարանս. (Վրք. հց. ՟Ժ՟Ե։)

Առ գնածոյ ումեմն կնոջ. (Պղատ. օրին. ՟Ը։)