Բարդած, Ի, Ից

adj.

Բարդեալ. ինչ մի շարադրեալ կամ բաղադրեալ յայլեւ այլ իրաց. խառնուրդ.

Աստուած է միայն եւ մի , ո՛չ բարդած, բնութիւն պարզ։ Աստուած ո՛չ բարդած, եւ ոչ ի բազմած բաղկացեալ, այլ անխառն. (Փիլ. այլաբ.։)

s.

ԲԱՐԴԱԾՔ. գ. Շեղջ. կոյտ. դէզ.

Բարդածս զոհից. (Տօնակ.։)