hy    |   fr

Արտաթորութիւն

s.

ԱՐՏԱԹՈՐՈՒԹԻՒՆ ԱՐՏԱԹՈՐՈՒՄՆ. ἁπόκρισις excrementum Արտաքս թորումն. եւ Աւելորդք բնութեան արտաքսելիք.

Արտաթորութիւնք եօթն, արտասուք, խլինք, քիրտն, եւ այլն. (Փիլ. այլաբ.։)

Յարտաթորումն ռնկաց. (Սանահն.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif արտաթորութիւն արտաթորութիւնք
accusatif արտաթորութիւն արտաթորութիւնս
génitif արտաթորութեան արտաթորութեանց
locatif արտաթորութեան արտաթորութիւնս
datif արտաթորութեան արտաթորութեանց
ablatif արտաթորութենէ արտաթորութեանց
instrumental արտաթորութեամբ արտաթորութեամբք