to speak, to discourse of God or with God;
to talk divinely.
θεολογέω Խօսել զԱստուծոյ. աստուածաբանել.
Բարւոք աստուածախօսեաց աստ, եւ կարի կարեւոր. (Ոսկ. ՟ա. տիմ.։)
Հարցցո՛ւք զսուրբն Պօղոս, թէ ուստի՞ առեր պատճառս այդպէս աստուածախօսել. (Սեբեր. ՟Է։)
Թագաւորն հիանայր ընդ լուսափայլ իմաստս հոգւոյն, որով աստուածախօսէրն (գր. աստուածաբանն). աստուածաբ։
ԱՍՏՈՒԱԾԱԽՕՍԵԼ. Խօսել Քրիստոսի աստուածապէս եւ տիրապէս, կամ աստուածային բերանով իւրով.
Վասն ամենայնի Աստուածախօսեալ եւ վարդապետեալ աշակերտացն իւրոց. (Ագաթ.։)