cf. ԸՆԴԴԻՄԱՑՈՒՄՆ.
Զիա՞րդ էր հանդերձեալ հնազանդ լինել ... եթէ ոչ եւ առընդդիմացումն ունէր, եւ ըռընդդիմացմանն էր յաղթկու եղեալ. (Աթան. ՟Գ։)
Singulier | Pluriel | |
---|---|---|
nominatif | առընդդիմացումն | առընդդիմացմունք |
accusatif | առընդդիմացումն | առընդդիմացմունս |
génitif | առընդդիմացման | առընդդիմացմանց |
locatif | առընդդիմացման | առընդդիմացմունս |
datif | առընդդիմացման | առընդդիմացմանց |
ablatif | առընդդիմացմանէ | առընդդիմացմանց |
instrumental | առընդդիմացմամբ | առընդդիմացմամբք |