adv.

cf. Առատապէս.

adv.

ἁφθόνως. largiter Յորդութեամբ. լիուլի. ճոխաբար. աննախանձաբար. անպակաս եւ մտադիւր յօժարութեամբ.

Սփռեաց ի մեզ զշնորհս հոգւոյն սրբոյ առատաբար. (Յճխ. ՟Բ։)

Առատաբար զայս ձեզ մատակարարել. (Ածաբ.։)

Զխաղաղութեանն բարիս զամենայն ամենեցուն առատաբար մատուցանելով։ Յիւրմէ իմաստութենէն, զոր առատաբար մեծութեամբ տարածեալ սփռեաց. (Փիլ.։)

Շնորհեա՛ մեզ զպարգեւս քո առատաբար. (Բրս. քրզ.։)

Ցրել զինչս իւր առատաբար։ Արկցո՛ւք առատաբար զսերմանիս. (Ոսկ. յհ. ՟Ա. 18. 24։)

Մշակել առատաբար. (Պիտ.։)

Յոյժ անընչասիրաբար ցուցանէր զիւր ախորժակսն, եւ առատաբար կայր. (Խոր. ՟Գ. 38։)