adj.

որ եւ ԱՆՄՈՒՏ. ἅδυτος, ἅβατος. inaccessus, non adeundus. Ուր անմարթ է մտանել. անմատչելի. անմատոյց. ուր որ մտնալ չըլլար. կիրիլմէզ.

Անմտանելին սրբութիւն սրբոց. (Ոսկ. յհ. ՟Ա. 45։)

Յանմտանելին եղականացս. (Շար.։)

Անմտանելի չարաց. (Մեկն. ընթերց.։)

Ոտք պիղծք յանմտանելիսն մտին. (Առ որս. ՟Ժ՟Գ։)

Համարձակեցան յանմտանելիսն. (Լաստ. ՟Ժ՟Բ։)

Անմտանելի էր՝ յետ արեգականն մտանելոյ՝ բաղանիքն, եւ անգործ. (Նիւս. սքանչ.։)

Ոչ ի սպասաւորացն եղելոյ կարգի՝ ամենեւին իսկ անմտանելի գոլ. (Պիտ.։)

Ոչ կարօղ կամ անարժան մտանելոյ.

Որ լուսոյ հարսնարանին անմտանելի (աղտեղեալ հանդերձիւ). (Սկեւռ. աղ.։)

Որ ոչ մտանէ երբէք. չունօղ զարեւմուտս.

Անմտանելի արեգակ. (Ճ. ՟Բ.։)

Արեւ ի բարձանց անմտանելի. (Լծ. կոչ.։)