adj.

Իբր նոյն ընդ վ. ἁμέθεκτος.

Կամ ամենեեւին անհաղորդելի առնէ եւ անբաշխելի, եւ կամ զհաղորդութիւնս առնէ զանազանս. (Դիոն. երկն.։)

Հաղորդելի է Աստուած ըստ պարգեւասէր հաղորդացուցանելոյն իւրոյ զամենեսեան. իսկ անհաղորդելի՝ ըստ պատճառի գոլոյն Աստուած. (Մաքս. ի դիոն.։)

Կամ անմիաբան. կամ անկցորդ. անհաղորդ.

Որո՞վ մտօք յարմարեսցէ զբնութեամբ օտարոտին եւ անհաղորդելին. (Նիւս. կուս.։)

Անհաղորդելի մնացի ի ճաշակմանէն. (Պիտ.։)