Անծանօթ, ից

adj.

ἁγνοῶν. ignorans. Ոչ ճանաչօղ. չեւեւս ծանօթ. անգէտ. անտեղեակ. չճանչցօղ. թանըմազ. Ուստի ԱՆԾԱՆՕԹ ԼԻՆԵԼ, անգիտանալ. ἁγνοέω. ignoro.

Սամուէլ նախ անծանօթ էր Աստուծոյ։ Իշխանք նոցա անծանօթ եղեն ի նմանէ։ Իբրեւ անծանօթք, եւ ծանուցեալք. (՟Ա. Թագ. ՟Գ. 7։ Գծ. ՟Ժ՟Գ. 27։ ՟Բ. Կոր. ՟Զ. 9։)

Զամենայն տեսօղսն առ նա դարձուցանէր՝ զանգէտսն (կամ զգիտակս) եւ զանծանօթսն. (Ոսկ. յհ. ՟Բ. 11։)

Անծանօթս առնէ ի ճշմարտութենէն. (Յճխ. ՟Դ։)

Անծանօթ խնամոցն Աստուծոյ։ Զիա՞րդ ոչ պահելովն զպատուիրանն՝ անծանօթ է ի նմանէ (այս ինքն ոչ ճանաչէ զԱստուած) (Սարգ. յկ. ՟Բ. եւ Սարգ. ՟ա. յկ. ՟Բ։)

Ոչ զերկարագոյնսն յարդարեցից մատեան իբրու անծանօթի. (Մագ. ՟Լ՟Ա։)

adv.

ՅԱՆԾԱՆՕԹՍ. Ոչ ճանաչելով. յանգէտս.

Զոր դուք յանծանօթս պաշտէք։ Յանծանօթս էի երեսօք՝ եկեղեցեացն. (Գծ. ՟Ժ՟Է. 29։ Գաղ. ՟Ա. 22։)

որ եւ ԱՆԾԱՆ. ἅγνωστος, ignotus, ἁγνοούμενος, non notus. Ոչ ծանուցեալ. օտար. անգիտելի. անյայտ. թաքուն. աննշան. եւ անիմանալի. անհաս. չճանչցուած. թանըլմազ. նամալիւմ.

Անծանօթի Աստուծոյ։ Անծանօթ ճանապարհ, կամ տեղի. (Գծ. ՟Ժ՟Է. 23։ Իմ. ՟Ժ՟Ը. 3։ ՟Բ. Մակ. ՟Ա. 19։ ՟Բ. 7։)

Ոմանք զանծանօթս եկեալս չընդունէին. (Իմ. ՟Ժ՟Թ. 13.) յն. զանճանաչօղս. լտ. զանծանուցեալս։

Ես ծանուցեալ եմ ինձ, եւ ոչ անծանօթ յինէն. (Շ. թղթ.։)

Բազում ազգս անծանօթս ի միմեանց. (Ագաթ.։)

Անուամբ անգամ անծանօթ. (Պիտ.։)

Յերկրի անծանօթում. (Խոր. ՟Ա. 25։)

Պատկառեալ է դէմք իմ, եւ անծանօթ (պահեալ) ի պարտապանաց. (Վրք. հց. ՟Ժ՟Դ։)

Առանց յօդի, այր եկն, որպէս յաղագս անծանօթ իրի ասեմք. իսկ այրն եկն, զյառաջածանօթ իրս նշանակէ. (Սահմ. ՟Է։)

Անարժանք եւ անծանօթք յազգէ տոհմկաց. (Փարպ.։)

Վկայութիւնն Աստուծոյ ի միշտ ճանաչելն (մեր՝) ըստ իսկութեան չափոյն անծանօթ մնայ. (Լմբ. սղ.։)

Անծանօթ ի հրեշտակաց. (Զքր. կթ.։)

Հայրենի անծանօթ ծոցոյն։ Զանծանօթն Հօր էութիւն. (Նար. խչ. եւ Նար. կուս.։)

Այր կարգաւոր ի ձանձրանալոյ անծանօթ է. այս ինքն օտար է, կամ ոչ գիտէ. (Կլիմաք.։)

ՅԱՆԾԱՆՕԹՍ ԼԻՆԵԼ. Օտարանալ. ծածկել զանձն՝ ծպտելով. ἁποξενόομαι. externum me simulo

Եւ ինքն յանծանօթս լինէր։ Ընդէ՞ր իցէ այդ՝ զի յանծանօթս լինիս. (՟Գ. Թագ. ՟Ժ՟Դ. 6։)

Յանծանօթս եղեալ՝ համբեր խոնարհութեամբ. (Ագաթ.։)