adj.

cf. Քաջատոհմ.

adj.

Որ է յընտիր եւ ի լաւ ազգէ՝ ցեղէ՝ տեսակէ. աղեկ սօյե. սօյլու.

Ո՛չ զձի՝ քաջազգի՝ կամ ազնիւանուանեմք վասն բազմապատիկ արծաթակուռ փոկոցն։ Զոսկեփետուր՝ քաջազգի վարուժանն իմ հաւտհար առնել. (Ոսկիփոր.։ Արծր. ՟Դ. 12։)

Ընդ քաջազգւոյ (կամ քաջազգոյ) կոյս օրիորդիս ալանաց. (Խոր. ՟Բ. 50։)