ՓՔԱՆՔ ՓՔԱՑՈՒԹԻՒՆ ՓՔԱՑՈՒՄՆ. Փքալն. փքանալն. փքումն.
Պատճառս ամբարտաւանութեան եւ փքանաց առնել. (Բրս. թղթ.։)
Զխրոխտանս զսնոտի փքանաց ի բա՛ց ընկեսցես զամբարհաւաճութիւնդ. (Փիլ. լին.։)
Հպարտացեալ մեծամեծ փքանօք դայր ի դվին. (Ուռպ.։)
Մեղայ փքացութեամբ. (Մաշկ.։)
Ուռուցիկ փքացումն թեթեւամտութեան։ Յաշտարակն բարձրացայ փքացման։ Ատել զփքացումն եւ ղամբարտաւանութիւն. (Խոսր.։ Սկեւռ. աղ.։ Վրք. ոսկ.։)
Յորովայն մտեալ՝ բազում առնես փքացումն (այսինքն այտումն, կամ փուք). (Մխ. առակ. ՟Լ՟Է։)
Singulier | Pluriel | |
---|---|---|
nominatif | փքացութիւն | փքացութիւնք |
accusatif | փքացութիւն | փքացութիւնս |
génitif | փքացութեան | փքացութեանց |
locatif | փքացութեան | փքացութիւնս |
datif | փքացութեան | փքացութեանց |
ablatif | փքացութենէ | փքացութեանց |
instrumental | փքացութեամբ | փքացութեամբք |