Փութընթաց

adj.

ՓՈՒԹԸՆԹԱՑ որ եւ ՓՈՅԹԸՆԹԱՑ. Արագընթաց. քաջընթաց.

Զի փորձ ի ձեռն ընթացից ջեռուցեալ՝ եւ յասպարէզ փութընթաց լինել յաւելու. (Կլիմաք.։)