μετασχημάτησις, -ισμός . Փոխաձեւելն, իլն. այլափոխութիւն.
Սահման յարանունութեան է՝ կցորդութիւն անուան եւ իրաց ունել ըստ փոխաձեւութեան յանկական (կամ յանգակի ) փաղառութեանց. այսինքն վերջին վանկից. զորօրինակ իմաստութիւն, իմաստուն. (Անյաղթ ոտորոգ։ յորմէ եւ Սանահն.։)
Ո՞ ի սրբոցն աւանդեաց զփոխաձեւութիւնս զայն. (Սարկ. հանգ.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | փոխաձեւութիւն | փոխաձեւութիւնք |
| accusatif | փոխաձեւութիւն | փոխաձեւութիւնս |
| génitif | փոխաձեւութեան | փոխաձեւութեանց |
| locatif | փոխաձեւութեան | փոխաձեւութիւնս |
| datif | փոխաձեւութեան | փոխաձեւութեանց |
| ablatif | փոխաձեւութենէ | փոխաձեւութեանց |
| instrumental | փոխաձեւութեամբ | փոխաձեւութեամբք |