vn.

cf. Փղձկամ.

ձ.

ՓՂՁԿԱՄ ՓՂՁԿԻՄ. ἁλγέω, ἁδημονέω doleo, angor animo, crucior, affligor θυμόομαι irascor. եւ այլն. գրի եւ ՓՂԾԿԻՄ. սաստկականն Մղձկելոյ. Նեղսրտութեամբ շարժիլ մաղձի. Հեղձամղձուկ լինել՝ ճնշմամբ սրտի, մինչեւ ճնշել եւ արտօսր յաչաց. ճմլիլ սրտի. զայրանալ. սիրտը ելլալ՝ լեցուիլ՝ փշշիլ, լալը գալ, խղդղդիլ.

Հոգացեալ յարաժամ տրտմէր, փղձկացեալ յանձն իւր։ Որ արտասուեմքս փղձկալով. (Փարպ.։)

Հեղձամղձուկ եղեալ փղձկիմ (կամ վտանգիմ ) կարօտութեամբ մերոյ հօրն. (Խոր. ՟Գ. 68։)

Յամենայնի ասէ նեղիմք, այլ ոչ փղձկիմք։ Փղձկեալ լինի արտասուօք առ մեղուցեալսն. (Ոսկ. ես. եւ Ոսկ. ՟բ. կոր.։)

Եւ զի փղծկեսցին միտք նորա եւ նեղեսցի, ետ նմա զկէս քաղաքին. (Եփր. թագ.։)

Մովսէս փղձկէր ի սրտին իւրում, եւ ի վեր ինչ ոչ հանէր. (Ոսկ. մ. ՟Ա. 19։)

Այլ նա ոչ եւս նեղասրտութեամբ փղձկէր ըստ մանկական տիոց. (Յհ. կթ.։)

Եւ փղձկելն հաղորդ է բարւոյ՝ ըստ նորին շարժելոյն. (Դիոն. ածայ.։)

Մեծաձայն ճշել ոչ իշխէր, ի սրտին փղծկէր եւ հեղձնոյր. (Եղիշ. յար.։)

Ի փղձկել (կամ փղծկել ) գթոյն՝ զառուս արտասուաց արձակեսցուք։ Խանդակաթ սիրովն փղձկի յարտասուս։ Պատատեալ ի ցանկութենէ սրտի՝ փղձկիս. (Լմբ. պտրգ. Լմբ. սղ. Լմբ. առակ.։)

Յարտասուս փղձկի սիրտ իմ. (Լաստ. ՟Ժ՟Ղ։)

Եւ զի չարութեամբ փղձկեալք էին, բերանն վկայեաց. (Երզն. մտթ.։)

Զպարզեալ գինին վաճառեցաք, եւ հեղձեալ փղձկիմք (կամ փղծկիմք ) ի դառնութենէ մրրոյն. (Նեղոս.։)

Եգիպտացին զգիշերն ամենայն փղձկէր (կամ փղծկէր, այսինքն մղձկէր ) ի խորհրդոցն. (Վրք. հց. ՟Ղ։)