adj.

Որ ցնծացուցանէ. բերկրեցուցիչ. ուրախարար.

Ցնծացուցիչ սգացելոց. (Ճ. ՟Բ.։)

Իմաստութիւն (որպէս լոյս) բանական երկրի մերոյ ցնծացուցիչ։ Հոգեւոր բարեաց է ծանուցիչ եւ ցնծացուցիչ. (Տօնակ.։)