adj. adv.

Կարի տգեղ. վատթարագոյն. եւ Անշնորհ օրինակաւ. չարաչար.

Զի՞նչ տգեղագոյն քան զկին արբեցեալ կայցէ. (Ոսկ. մ. ՟Գ. 4։)

Բարկութիւնն տգեղագոյն գործէ զկերպարանն։ Այլեւայլ գազանս տգեղագոյնս պաշտէին եգիպտացիքն. (Սարգ. յկ. ՟Դ։ Նոննոս.։)

Ո՛ իմաստուն լսօղդ, զբարիոք ասացեալդ ի տեառնէ մի՛ այլընդ այլոյ տգեղագոյնս լսես. (Եղիշ. խաչել.։)