ՎԵՐՆԱԳՐՈՒԹԻՒՆ կամ ՎԵՐԱԳՐՈՒԹԻՒՆ. cf. ՎԵՐՆԱԳԻՐ, ՎԵՐԱԳԻՐ.

Վասն վերնագրութեան գործոց առաքելոցն։ Մի՛ արհամարհեր զվերնագրութիւն աստուածային գրոց. (Ոսկ. գծ.։)

Վերնագրութեամբ եւեթ նշանակեալ։ Վերնագրութիւն բանիցս յայտնի ցուցանէ զանուն աղօթիցս, զի օրհնութիւն ասի. (Արծր. ՟Ա. 2։ Ի գիրս խոսր.։)

Եւ իբր Նախապատուութիւն. վերապատիւ առնել.

Արտաքս հան զօտարին ցանկութիւն, տու՛ր զվերնագրութեան հաշիւն առաքինութեան. (Մաշկ.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif վերնագրութիւն վերնագրութիւնք
accusatif վերնագրութիւն վերնագրութիւնս
génitif վերնագրութեան վերնագրութեանց
locatif վերնագրութեան վերնագրութիւնս
datif վերնագրութեան վերնագրութեանց
ablatif վերնագրութենէ վերնագրութեանց
instrumental վերնագրութեամբ վերնագրութեամբք